Қазіргі қоғам жағдайында балалардағы психоэмоционалды дамудың бұзылуы аясында туындайтын дезадаптация мәселесі ерекше маңызға ие болады. Бұл проблема отбасылық зорлық-зомбылық, эмоционалды немқұрайлылық немесе бастауыш мектеп жасындағы баланың жеке басының қалыптасуына теріс әсер етуі мүмкін басқа да әлеу-меттік-психологиялық деструктивтер сияқты травматикалық факторлардың әсерінен болады. Педагогикалық диагно-стиканың дәстүрлі құралдары әрдайым баланың ішкі жағдайын дәл анықтауға мүмкіндік бермейді, әсіресе травмати-калық тәжірибе жағдайында, өйткені олар баланың қарсылығына, жабылуына немесе ауызша шектеулеріне тап болуы мүмкін. Осыған байланысты ертегі терапиясын ертегі әңгімелерінің метафоралық және символдық мазмұны арқылы психоэмоционалды және когнитивті ерекшеліктерді анықтауға бағытталған проективті әдіс ретінде қолдану маңызды болып көрінеді.

Зерттеудің мақсаты – бастауыш сынып оқушыларындағы травматикалық тәжірибені педагогикалық диагности-калау құралы ретінде ертегі терапиясының диагностикалық әлеуетін анықтау. Зерттеудің әдіснамалық базасы ғылыми дереккөздерді теориялық талдауды, жалпылауды, синтездеуді және салыстырмалы жүйелеуді қамтиды. Зерттеу ертегі терапевтік тәсілі аясында диагностика, түзету және даму мәселелерін қамтитын отандық және шетел-дік әдебиеттерді зерттеуге негізделген. Талдау нәтижелері ертегілердің мазмұнын ассоциативті қабылдауға негіз-делген ертегі терапиясының жоғары диагностикалық тиімділігін көрсетеді, бұл баланың психоэмоционалды жағдайы, оның мінез-құлық реакциялары және ішкі қажеттіліктері туралы жанама түрде ақпарат алуға мүмкіндік береді. Ертегі терапиясы шығармашылық қабілеттерін белсендіреді және эмоционалды шиеленіс пен қарсылық деңгейін төмендете отырып, педагог пен бала арасындағы сенімді қарым-қатынасты қалыптастыруға ықпал етеді. Тіл немесе мәдениет шеңберімен шектелмеген ертегі терапиялық тәсілінің әмбебаптығын ескере отырып, оны қолдану әртүрлі әлеуметтік және жас топтарындағы балалармен жұмыс жасауда тиімді болып көрінеді.