Бейвербалды қарым-қатынастағы этномәдени айырмашылықтар мәселесі тиімді мәдениетаралық өзара әрекеттесу үшін маңызды рөл атқарады. Осы айырмашылықтардан туындайтын түсінбеушілік пен қате түсінік мәдениеттер арасындағы байланыс пен ынтымақтастыққа кедергі келтіруі мүмкін.

Аталмыш зерттеудің мақсаты – бейвербалды қарым-қатынастың этномәдени аспектілерін зерттеу және білім алушылардың осы саладағы хабардарлығы мен құзыреттілігін арттыру үшін білім беру тәсілдерін әзірлеу.

Зерттеуде сандық және сапалық әдістерді біріктіретін аралас әдіс қолданылады. Сандық компонент білім алушылардың ым-ишара, қимылдар, дене қалпы, көз контактісі және жеке кеңістік сияқты бейвербалды қарым-қатынастағы этномәдени айырмашылықтар туралы хабардарлығын бағалайтын сауалнама жүргізуді көздейді. Сапалық компонент студенттердің мәдениетаралық қарым-қатынас тәжірибесін тереңірек түсіну үшін тереңдетілген сұхбаттарды қамтиды.

Нәтижелер білім алушылардың жиі дұрыс түсінбейтін бейвербалды коммуникативті мінез-құлықтағы айтарлықтай этномәдени айырмашылықтарды көрсетеді. Негізгі нәтижелер мәдени ерекшеліктердің бейвербалды мінез-құлыққа қалай әсер ететінін және түсініспеушіліктерді азайту үшін хабардарлық пен білімнің маңыздылығын көрсетеді.

Теориялық тұрғыдан зерттеу мәдениетаралық бейвербалды коммуникацияны түсінудегі олқылықтарды толтырып, осы саладағы кеңірек дискурсқа ықпал етеді. Тәжірибеде нәтижелер білім алушыларға бейвербалды қарым-қатынастағы этномәдени айырмашылықтар туралы білім беру үшін білім беру шараларының қажеттілігін көрсетеді. Бұл идеялар тиімді және сапалы мәдениетаралық өзара әрекеттесуді ілгерілетуге бағытталған оқу бағдарламалары мен оқыту стратегияларын әзірлеуге көмектесе алады. Мәдениетаралық құзыреттілікті арттыру жаһанданған әлемде білім алушылар үшін өте маңызды, бұл зерттеуді заманауи білім беру тәжірибесі үшін өзекті етеді.